باکتروماد موپیروسین برای چیست؟

موپیروسین به دسته ای از داروها به نام آنتی بیوتیک های موضعی تعلق دارد و به صورت موضعی برای درمان عفونت های پوستی همچون ایمپتیگو به کار می رود که بر اثر باکتری های خاصی ایجاد می شود. این دارو همچنین برای پیشگیری از عفونت های ناشی از خراش ها، بریدگی ها و زخم های جزئی تجویز می شود. این دارو تحت چند نام تجاری و به شکل های مختلف موجود می باشد. این دارو را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید و آن را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید، حتی اگر علائمی مشابه با شما داشته باشند. زیرا اگر پزشک این دارو را تجویز نکرده باشد، می تواند برای افراد دیگر مضر باشد.

چگونه باکتروماد موپیروسین را مصرف کنم؟

مقدار کمی از پماد یا کرم را روزی 3 بار به مدت 10 روز، بسته به واکنش بدن خود، روی ناحیه مورد نظر قرار دهید. شما می توانید ناحیه تحت درمان را با یک گاز بپوشانید. اگر شرایط شما بدتر شد یا دچار سوزش شوید با پزشک خود تماس بگیرید. اگر از این دارو روی صورت خود استفاده می کنید، مراقب باشید با چشمانتان تماس پیدا نکند.

عوامل زیادی مانند وزن بدن، دیگر مشکلات پزشکی و داروهای دیگر می توانند روی دوز دارویی که فرد نیاز دارد، تأثیر بگذارند. بدون مشورت با پزشک مقدار دوز مصرفی خود را تغییر ندهید. شما باید این دارو را دقیقاً مطابق با تجویز پزشک خود مصرف کنید. اگر یک دوز را فراموش کردید، هرچه سریعتر آن را مصرف کنید و با برنامه ی منظم آن را ادامه دهید. اگر زمان نزدیک به دوز بعدی دارو باشد، دوز فراموش شده را کنار بگذارید و طبق برنامه ریزی، مصرف داروی خود را ادامه دهید. برای جبران دوز فراموش شده، دو برابر دارو مصرف نکنید. اگر نمی دانید بعد از فراموش کردن یک دوز دارو چه کاری انجام دهید، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید. این دارو را در دمای اتاق نگهداری کنید و از نور و رطوبت و دسترس کودکان دور نگه دارید.

چه کسانی نباید این دارو را مصرف کنند؟

آلرژی: اگر به موپیروسین یا هرگونه از مواد آن آلرژی دارید، نباید آن را مصرف کنید.

بارداری: ایمنی این دارو برای درمان عفونت در دوران بارداری، ناشناخته است. اگر باردار هستید یا ممکن است باردار باشید، با پزشک خود در مورد مزایا و معایب مصرف موپیروسین صحبت کنید.

شیردهی: اگر در دوران شیردهی هستید، در مورد مزایا و معایب مصرف این دارو با پزشک خود صحبت کنید. اگر این دارو را برای درمان تَرَک نوک سینه مصرف می کنید، پزشک ممکن است به شما توصیه کند به هنگام مصرف این دارو از شیردوش برای تخلیه شیر از سینه ی خود استفاده کنید. شیرِ سینه ی درگیر باید دور ریخته شود.

عوارض جانبی موپیروسین چیست؟

بسیاری از داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. یکی از عوارض جانبی آن، واکنش ناخواسته به دارو با دوز معمول می باشد. عوارض جانبی می توانند خفیف یا شدید، موقتی یا دائمی باشند.  عوارض جانبی زیر توسط حداقل 1% از افرادی که این دارو را مصرف می کنند، گزارش شده اند. بسیاری از این عوارض قابل کنترل هستند و برخی از آنها ممکن است به مرور زمان از بین بروند. اگر یکی از این عوارض جانبی را تجربه کردید و شدید یا آزاردهنده هستند با پزشک خود تماس بگیرید. داروساز ممکن است بتواند در مورد کنترل عوارض جانبی به شما توصیه هایی انجام دهد. برخی از عوارض جانبی عبارتند از:

• خشکی پوست
• سوزش پوست، خارش، درد، راش، قرمزی، مورمور یا ورم

اگر هر یک از موارد زیر را تجربه کردید، مصرف دارو را قطع کنید و فوراً مراقبت های پزشکی دریافت کنید:

• اسهال آبکی و شدید، همچنین ممکن است خونی باشد.
• علائم واکنش آلرژیک جدی (برای مثال: گرفتگی های شکم، تنفس دشوار، حالت تهوع و استفراغ یا ورم صورت و گلو)

برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی غیر از موارد ذکر شده را تجربه کنند. اگر به هنگام مصرف دارو، علامت نگران کننده ای را مشاهده کردید، با پزشک خود در میان بگذارید.

آیا موارد احتیاطی یا هشدار دهنده ی دیگری برای این دارو وجود دارد؟

قبل از شروع مصرف دارو، در مورد مشکلات پزشکی یا آلرژی هایی که ممکن است داشته باشید، داروهای مصرفی، بارداری یا شیردهی و هرگونه حقایق قابل توجه دیگر در مورد سلامتی خود به پزشک اطلاع دهید. این عوامل می توانند نحوه ی مصرف دارو را تحت تأثیر قرار دهند.

اسهال: با اینکه در مورد مصرف آنتی بیوتیک موضعی کمتر شایع است، افرادی که از این دارو استفاده می کنند ممکن است دچار اسهال ناشی از ابتلا به باکتری کلستریدیوم دیفیسیل شوند. اگر بعد از مصرف محلول موضعی کلیندامایسین، مدفوع شل، آبکی و خونی همراه با تب یا بدون آن و یا گرفتگی معده دارید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. اسهال ناشی از عفونت کلستریدیوم دیفیسیل در صورت درمان نشدن می تواند منجر به مشکلات سلامتی جدی شود.

چه داروهایی ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند؟

اگر داروهایی دیگری مصرف می کنید با داروساز یا پزشک خود مشورت کنید، بسته به شرایط خاص شما، پزشک ممکن است از شما بخواهد:

• مصرف یکی از داروها را قطع کنید.
• یکی از داروهای خود را تغییر دهید.
• نحوه ی مصرف یک یا هردو دارو را تغییر دهید.
• همه چیز را همانطور که هست به حال خود رها کنید.

هر تداخلی بین دو دارو همیشه به این معنا نیست که باید مصرف یکی از آنها را قطع کنید. با پزشک خود در مورد نحوه ی کنترل تداخلات دارویی صحبت کنید.

در مورد تمام داروهای مصرفی خود از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و داروهای گیاهی با پزشک صحبت کنید. از آنجا که کافئین، الکل و نیکوتین سیگار یا مواد مخدر می توانند روی عملکرد داروها تأثیر بگذارند، باید به پزشک خود در مورد مصرف آنها اطلاع دهید.