زگیل آبکی می تواند به شکل برجستگی های آزاردهنده ای ظاهر شود، به خصوص وقتی که در ناحیه تناسلی قرار گرفته باشد. مولوسکوم که به زگیل های آبکی نیز معروف است، یک مشکل پوستی می باشد که بر اثر ویروس مولوسکوم کنتاژیوزوم ایجاد می شود. انتقال این ویروس می تواند به صورت مستقیم از طریق تماس پوستی یا جنسی و یا به صورت غیرمستقیم از طریق حوله، اسباب بازی یا دیگر سطوح آلوده صورت گیرد. با اینکه این بیماری معمولاً در کودکان دو تا پنج سال تشخیص داده می شود، اما هنوز هم می تواند به نوجوانان و جوانان فعال از نظر جنسی و افراد مبتلا به نقص ایمنی منتقل شود. از دیگر عوامل خطر می توان به داشتن اگزما یا آسم اشاره کرد.
فرق زگیل آبکی با زگیل تناسلی
مولوسکوم کنتاژیوزوم سه مشخصه ی متمایز کننده دارد که عبارتند از:
-اندازه: برجستگی ها معمولاً کوچک هستند (تقریباً دو تا پنج میلی متر) و رشد نمی کنند. گرچه، خاراندن این ضایعه می تواند باعث انتقال آن به نقاطی شود که قبلاً درگیر نشده اند.
-رنگ: مولوسکوم ها معمولاً ضایعات سفت و گنبدی شکلی هستند که سفید یا گوشتی رنگ می باشند و معمولاً با مایع شفاف یا سفید پر شده اند.
-محل: مولوسکوم ها معمولاً به صورت یک یا چند برجستگی دسته ای ظاهر می شوند و روی صورت، گردن، قفسه سینه و شکم یافت می شوند. اگر ویروس، مقاربتی باشد، ضایعات ممکن است روی نواحی تناسلی، قسمت داخلی ران ها و شکم یافت شود.
موارد زیر مشخصات زگیل های تناسلی می باشند:
-اندازه: زگیل های تناسلی معمولاً کوچک و صاف هستند. گرچه، اگر درمان نشوند می توانند بزرگتر شوند و توده های شبیه به گل کلم تشکیل دهند. علاوه بر این، زگیل های تناسلی در افراد مبتلا به نقص ایمنی، ممکن است به دسته های بزرگتری تکثیر شوند.
-رنگ: زگیل های تناسلی بافت زبری دارند و ممکن است صورتی، قهوه ای و یا گوشتی رنگ باشند.
-محل: زگیل های تناسلی می توانند در قسمت های داخلی یا خارجی اندام های تناسلی (اطراف یا روی مقعد یا آلت تناسلی و اطراف یا درون واژن) رشد کنند. همچنین زگیل ها اگر از طریق دهان منتقل شوند، ممکن است در گلو و دهان نیز یافت شوند.
روش های دیگری وجود دارد که می توان مولوسکوم ها و زگیل های تناسلی را از یکدیگر تشخیص داد و شامل علائم، عوارض، روش های پیشگیری و درمان می شوند. هم مولوسکوم ها و هم زگیل های تناسلی معمولاً بدون علامت هستند اما می توانند دچار سوزش و خارش شوند. با اینکه هر دو شرایط معمولاً خود به خود رفع می شوند، ویروسی که باعث زگیل های تناسلی می شود، ویروس پاپیلومای انسانی می باشد که غیرفعال باقی می ماند و در واقع هیچ گاه بدن را ترک نمی کند. از سوی دیگر زمانی که مولوسکوم ها بهبود پیدا می کنند، ویروس دیگر در بدن وجود ندارد، گرچه هنوز هم ممکن است عفونت مجدد رخ دهد. علاوه بر این، HPV می تواند موجب بروز سرطان رحم، مقعد، دهان و غیره شود، گرچه مولوسکوم ها موجب عوارض یا مشکلات پزشکی دیگری نمی شوند.
روش های پیشگیرانه ی دیگری برای HPVوجود دارد که شامل تزریق واکسن می شود. واکسن HPV می تواند در برابر انواع خاصی از HPV و اکثر سرطان های مرتبط با HPV محافظت ایجاد کند. در آخر، درمان زگیل آبکی و زگیل های تناسلی می تواند شامل برداشتن ضایعه یا زگیل، داروهای موضعی مانند پودوفیلوتوکسین، ترتینوئین و احتمالاً آنتی بیوتیک باشد.
با این وجود، اگر فکر می کنید ممکن است به هر یک از این مشکلات دچار باشید، بهتر است برای تشخیص با پزشک صحبت کنید. او می تواند به منظور تشخیص زگیل آبکی از زگیل های تناسلی آزمایشات لازم را توصیه کند. همچنین در مورد روابط جنسی ایمن تر با شما صحبت کرده و در صورت لزوم درمان مناسب را پیشنهاد می کند.
