ماندگارترین روش ریشه کن شدن زگیل تناسلی مردان

زگیل تناسلی مردان بعد از چه مدت ظاهر می شود؟

زمانی که فرد در معرض  HPV  قرار می گیرد، معمولاً ویروس قبل از نشان دادن هرگونه علائم بالینی تقریباً به 10 تا 14 هفته دوره ی نهفتگی نیاز دارد. علائم فیزیکی معمولاً 8 تا 10 هفته بعد از اولین مواجهه با ویروس شروع می شوند [2]. گرچه، ویروس به مدت طولانی می تواند درون سلول های اپیتلیال غیرفعال باقی بماند. در نتیجه، فرد ممکن است در تمام طول عمر خود بدون تجربه ی زگیل های قابل مشاهده، این عفونت را در بدن خود داشته باشد. همانطور که با کشف نمونه های ویروس مثبت در طول تجزیه و تحلیل  DNAبافت واژینال غیرعفونی مشخص شده است، بسیاری از پژوهش ها، شیوع عفونت نهفته ی  HPV را به میزان 40% نشان می دهند [3]. زگیل های تناسلی ممکن است بعد از اولین تظاهرات بالینی بزرگتر شوند و تعداد آنها بیشتر شود و یا بلعکس ممکن است خود به خود کوچک شوند  [4].  در حقیقت، بعد از یک دوره اولیه ی چهار ماهه، تقریباً 30% تمام زگیل ها کوچکتر می شوند. اکثر این زگیل های تناسلی حتی بعد از دریافت درمان های ضروری، سه ماه بعد برمی گردند  [5].

بهترین دارو برای زگیل تناسلی مردان چیست؟

تا همین اواخر، درمان های پودوفیلوتوکسین، کرایوتراپی و لیزر تنها درمان های موجود برای کوندیلوما آکومیناتا بودند. اما امروزه محدوده ی انتخاب های درمانی با مواد دارویی و تکنیک های جدید گسترده تر شده است. هدف مقاله ی حاضر، بازبینی تمام درمان های موجود زگیل های تناسلی و ارزیابی ارزش درمان های ابداعانه می باشد.

پودوفیلوتوکسین: این دارو عصاره ی گیاه پودوفیلوم می باشد که به لوله های ی ریز درون سلولی متصل می شود. این دارو تقسیم سلولی را آهسته می کند و باعث نکروز و مرگ بافت زگیل می شود که سه تا 5 روز بعد از تزریق به اوج خود می رسد. زمانی که ضایعات نکروز می شوند و در یک دوره ی کوتاه بهبود پیدا می کنند، ساییدگی های سطحی رخ می دهد  [6]. این درمان معمولاً یک درمان ایمن، مؤثر و خودگردان محسوب می شود. پودوفیلوتوکسین، به شکل ژل است که باید حداقل سه روز از هفته، روزی دو تا سه بار استعمال شود. مدت درمان 4 تا 6 هفته می باشد. برای ضایعات آلت تناسلی، معمولاً یک محلول توصیه می باشد، در حالی که محصولات ژل یا کرم برای استفاده روی ضایعات مقعد یا واژن مناسب تر هستند. پودوفیلوتوکسین نه تنها باعث واکنش های موضعی از قبیل قرمزی، ورم و ساییدگی می شود، بلکه می تواند باعث بروز عوارضی همچون تأثیر منفی روی کبد، عوارض جانبی نورولوژیکی، ایجاد توهم، روان پریشی و علائم دیگر شود.

ایمیکویمود و دی فنیل سیکلوپروپنون: ایمیکویمود یک تعدیل کننده ایمنی است که با فعال سازی مستقیم سلولهای ایمنی ذاتی فعالسازی می شود. ایمیکویمود بعد از واکنش باعث می شود سلولهای دندریتیک، یک پاسخ پیش التهابی قوی ایجاد کنند. علاوه بر این، استعمال موضعی ایمیکویمود باعث توسعه ی کاربردی سلولهای لانگرهانس اپیتلیال در داخل بدن می شود، انتقال این سلولها به غدد لنفاوی محلی را افزایش می دهد و از واکنش سلول های  Tو آنتی ژن اختصاصی  CD8+T پشتیبانی می کند. ساییدگی، قرمزی و سوزش از عوارض جانبی معمول این دارو هستند.

تری کلرواستیک اسید (TCA): این دارو به پوست و غشاهای مخاطی آسیب می رساند و باعث سوزاندن آنها می شود. استعمال این دارو اغلب باید توسط پزشک انجام شود، زیرا به صورت محلول 80 تا 90% تولید می شود. زگیل ها را گاهی اوقات می توان فقط با یک دوز دارو درمان کرد، اما اغلب اوقات به درمان های بیشتری نیاز است.  TCA یک داروی مؤثر و ارزان قیمت است، گرچه، به مصرف منظم نیازی ندارد و باید با دستور خاصی مصرف شود. ماهیت مخرب این محصول باعث می شود عفونت ویروسی زمینه ای و نیز زگیل سطحی گسترش پیدا کند و منجر به پاکسازی 70 تا 80% و میزان بازگشت بالای 36% می شود.  [7]

در پژوهش Taner و همکارانش، علی رغم عود مکرر و ناراحتی موقتی در طول مصرف این دارو، هیچ یک از گروه های بیماران مصرف داروی خود را قطع نکردند [7] .

کرایوتراپی زگیل تناسلی

کرایوتراپی رایج ترین روش درمانی زگیل تناسلی در مردان می باشد که شبیه به کنترل زگیل های غیرتناسلی است. بیشترین میزان پاکسازی از طریق این روش می باشد که برای درمان زگیل های متعدد مناسب است [8]. از طریق رویکرد کرایوتراپی، بافت زگیل با استفاده از ماده ی خنک کننده ای مانند نیتروژن مایع یا اکسید نیتروس بی حرکت می شود. برای آسیب دائمی بافت های عروقی و پوستی، به دماهای بسیار پایینی نیاز است. این دماها واکنش ترمیم ایمونولوژیکی را تحریک می کنند که باعث نکروز و از بین رفتن سلول های آسیب دیده می شود. این درمان به طور کلی برای زگیل های زیاد مؤثر است. بعد از کرایوتراپی، احتمال عود مجدد زگیل ها کم است. این روش اشکالاتی مانند نیاز به چند جلسه درمانی و گاهی درد دارد که باعث می شود بیماران از انجام مکرر آن خودداری کنند. با این حال، از آنجا که کرایوتراپی فقط تأثیرات موضعی دارد، در حال حاضر درمان منتخب مادران بارداری است که زگیل های متعدد دارند. [9].

درمان با لیزر  CO₂

در لیزر زگیل تناسلی مردان، پرتوی متمرکز انرژی نور مادون قرمز برای گرم کردن و در نهایت تبخیر زگیل ها استفاده می شود. مزایای دیگر این روش، سوزاندن فوری رگ های بسته شده می باشد و یک درمان تقریباً بدون خونریزی را تضمین می کند. محدودیت فضایی پرتوی لیزر، امکان سوزاندن دقیق بافت را فراهم می کند و منجر به بهبودی سریع با حداقل جای زخم و یا بدون زخم می شود. با این حال لیزردرمانی، یک روش درمانی گران قیمت و چالش برانگیز است و پزشکان نیز برای استفاده ی درست از تجهیزات تخصصی لیزر به آموزش نیاز دارند. علاوه بر این، تبخیر ضایعات ویروسی ممکن است باعث آزادسازی DNA ویروس اچ پی وی در محیط شود. بنابراین رعایت اقدامات احتیاطی برای مصون ماندن پزشکان و دستیاران آنها از بیماری ضروری است. به همین دلیل در اتاق درمان به ماسک های مخصوص مقاوم در برابر ویروس و سیستم تهویه ی خلأ نیاز است.

 جدیدترین درمان زگیل تناسلی مردان

اینترفرون، پودوفیلوتوکسین و  5-FU به علت اثر بخشی محدود و سمی بودن برای استفاده منظم به عنوان مراقبتهای اولیه توصیه نمی شوند. اولین درمان موضعی برای زگیل های تناسلی پودوفیلوتوکسین بود، گرچه، نمونه های دارو از نظر مواد فعال به علت عدم تولید استاندارد دارو تفاوت های زیادی دارند. این داروها موجب بروز عوارض منفی پوست مانند سوزش، قرمزی، ناراحتی، خارش یا ورم می شوند. در موارد نادر، التهاب روده ی کوچک، نارسایی مغز استخوان، معده درد و زوال عصبی همگی بر اثر استفاده بیش از حد از پودوفیلوتوکسین و جذب سیستماتیک بالا رخ می دهند [10].

زمانی که پودوفیلوتوکسین به تنهایی استفاده می شود، نسبت به استفاده همراه با کرایوتراپی یا الکتروسرجری موفقیت کمتری در درمان زگیل های تناسلی دارد. 5-fU یکی از اولین داروهای شیمی درمانی است که بیش از 40 سال است که به طور موفقیت آمیزی برای درمان سرطان استفاده می شود. با اینکه این دارو توسط سازمان غذا و دارو برای کنترل زگیل های تناسلی تأیید نشده است اما به عنوان یک درمان امیدوار کننده برای زگیل های تناسلی شناخته می شود. [11] این دارو به جز عوارض جانبی شدیدتری که نسبت به کرم ایمیکویمود 5% دارد، میزان پاکسازی مشابهی دارد و بیماران مختلف پاسخ های متفاوتی را به این دارو نشان داده اند.

واکسیناسیون و پیشگیری

واکسن HPV در اوایل نوجوانی توصیه می شود، زیرا قبل از برقراری فعالیت جنسی بیشترین تأثیر را دارد. متخصصان زنان و دیگر پزشکان می توانند در تصمیم گیری بالینی مشترکی در مورد واکسن  HPV برای زنان 27 تا 45 ساله ای که هیچ گاه واکسن دریافت نکرده اند شرکت کنند و خطر ابتلای بیمار به ویروس جدید مرتبط با  HPVو مزایای احتمالی واکسن HPV را در نظر بگیرند. زنان 27 تا 45 ساله ای که بیشتر در معرض  HPV هستند، از جمله زنان جوانتری که در روابط متعهد ثابتی نیستند و کسانی که اخیراً به عفونت های مقاربتی تشخیص داده شده اند، می توانند از مزایای واکسیناسیون بهره مند شوند. این واکسن معمولاً برای زنانی که در روابط تک همسری طولانی مدت هستند توصیه نمی شوند.  [12]

-گارداسیل

گارداسیل اولین واکسن  HPV است که سازمان غذا و دارو تأیید کرده است. این واکسن نوترکیب چهار ظرفیتی برای پیشگیری بیماری ناشی از انواع  HPV 6، 11، 16 و 18، سرطان واژن، فرج، دهانه رحم و کوندیلوماتا در دختران و زنان 9 تا 26 سال ساخته شد.  [13] علاوه بر این، گارداسیل برای پیشگیری از ضایعات پیش سرطانی یا دیسپلازی ناشی از  HPV های نوع 6، 11، 16 و 18 توصیه می شود. زیرانواع  HPV که به طور مستقیم مسئول 90% زگیل های تناسلی و 70% سلول های بدخیم دهانه ی رحم هستند توسط واکسن گارداسیل برای تولید پادتن های میزبان تولید می شوند. در بیمارانی که هیچ گاه به عفونت  HPV مبتلا نشده اند، تزریق سه دوز مختلف گارداسیل تزریقی می تواند به میزان 99% در جلوگیری از پیشرفت زگیل های تناسلی موفق باشد.  [14] غش کردن، التهاب در ناحیه تزریق، سردرد، حالت تهوع و تب، شایع ترین عوارض جانبی واکسن  HPV هستند.

-سرورایکس

واکسن سرواریکس یک واکسن نوترکیب دو ظرفیتی است که در برابر  HPV نوع 16 و 18 مقاومت ایجاد می کند. HPV نوع 16 و 18 دو سویه ی سرطان زا هستند که توسط واکسن سرواریکس مورد هدف قرار می گیرند و مربوط به سرطان های ناحیه دهانه رحم، نئوپلازی اینترااپیتلیال درجه 1 و حتی بدتر می شوند. [15]

نتیجه گیری

زگیل های تناسلی و عفونت های HPV، در میان شایع ترین عفونت های مقاربتی هستند که افراد در تمام سنین به آنها دچار می شوند. برای مقابله با عفونت های ویروسی زمینه ای، رویکردهای درمانی حاضر فقط زگیل های خارجی را مورد هدف قرار می دهند و از اینرو در ایجاد تأثیرات طولانی مدت مؤثر نیستند. درمان های موضعی، جراحی و تعدیل کننده ی ایمنی در چندین گروه طبقه بندی می شوند و هزینه ها، طول درمان ها، دوزها و عوارض جانبی مختلفی دارند. هنوز یک تکنیک خاص به عنوان روش درمانی استاندارد تأیید نشده است و در حال حاضر اطلاعات اندکی وجود دارد که ثابت کنند یک مجموعه ی درمانی خاص از موارد دیگر موفق تر است. به هنگام انتخاب یک رویکرد درمانی خاص، نیازها و اولویت های هر بیمار در نظر گرفته می شود. با در نظر گرفتن میزان شیوع بالای زگیل های تناسلی و کمبود درمان های مؤثر، واکسن های  HPV مانند گارداسیل و سرواریکس می توانند با پیشگیری از ابتلا به عفونت و گسترش ویروس، تأثیر بیماری های عفونی را به طور قابل توجهی کاهش دهند.

منابع:

 1. Chuang TY, Perry HO, Kurland LT, Ilstrup DM: Condyloma acuminatum in Rochester, Minn., 1950-1978. I. Epidemiology and clinical features. Arch Dermatol. 1984, 120:469-75.

2 .Winer RL, Lee SK, Hughes JP, Adam DE, Kiviat NB, Koutsky LA: Genital human papillomavirus infection: incidence and risk factors in a cohort of female university students. Am J Epidemiol. 2003, 157:218-26. 10.1093/aje/kwf180

3. Baken LA, Koutsky LA, Kuypers J, Kosorok MR, Lee SK, Kiviat NB, Holmes KK: Genital human papillomavirus infection among male and female sex partners: prevalence and type-specific concordance. J Infect Dis. 1995, 171:429-32. 10.1093/infdis/171.2.429

4. Ockenfels HM: Therapeutic management of cutaneous and genital warts. J Dtsch Dermatol Ges. 2016, 14:892-9. 10.1111/ddg.12838

5. Lopaschuk CC: New approach to managing genital warts. Can Fam Physician. 2013, 59:731-6

6. von Krogh G: Podophyllotoxin for condylomata acuminata eradication. Clinical and experimental comparative studies on Podophyllum lignans, colchicine and 5-fluorouracil. Acta Derm Venereol Suppl (Stockh). 1981, 98:1-48.

7. Taner ZM, Taskiran C, Onan AM, Gursoy R, Himmetoglu O: Therapeutic value of trichloroacetic acid in the treatment of isolated genital warts on the external female genitalia. J Reprod Med. 2007, 52:521-5.

8. Scheinfeld N, Lehman DS: An evidence-based review of medical and surgical treatments of genital warts. Dermatol Online J. 2006, 12:5. 10.5070/D37v57p744

9. Handley JM, Horner T, Maw RD, Lawther H, Dinsmore WW: Subcutaneous interferon alpha 2a combined with cryotherapy vs cryotherapy alone in the treatment of primary anogenital warts: a randomised observer blind placebo controlled study. Genitourin Med. 1991, 67:297-302. 10.1136/sti.67.4.297

10. Longley DB, Harkin DP, Johnston PG: 5-fluorouracil: mechanisms of action and clinical strategies. Nat Rev Cancer. 2003, 3:330-8. 10.1038/nrc1074

11. Wein AJ, Benson GS: Treatment of urethral condyloma acuminatum with 5-fluorouracil cream. Urology. 1977, 9:413-5. 10.1016/0090-4295(77)90218-7

12. Meites E, Szilagyi PG, Chesson HW, Unger ER, Romero JR, Markowitz LE: Human papillomavirus vaccination for adults: updated recommendations of the advisory committee on immunization practices. MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 2019, 68:698-702. 10.15585/mmwr.mm6832a3

13. Schwartz JL: HPV vaccination’s second act: promotion, competition, and compulsion. Am J Public Health. 2010, 100:1841-4. 10.2105/AJPH.2010.193060

14. Schiller JT, Davies P: Delivering on the promise: HPV vaccines and cervical cancer. Nat Rev Microbiol. 2004, 2:343-7. 10.1038/nrmicro867

15. Schiller JT, Markowitz LE, Hildesheim A, Lowy DR: Human papillomavirus vaccines. Plotkin’s Vaccines, 7th Edition. Plotkin SA, Orenstein WA, Offit PA, Edwards KM (ed): Elsevier, Philadelphia, PA; 2018. 430-55. 10.1016/B978-0-323-35761-6.00030-4